Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1919. Από παιδάκι, βγαίνει στη βιοπάλη. Στα 15 του δουλεύει σε χασάπικο στην Καστέλλα, ενώ έχει ήδη αρχίσει να παίζει κιθάρα. Ο Γιάννης Φάνης –το αφεντικό του- «παλιός μάγκας περπατημένος και σεβαστός και στους καλούς και στους κακούς… έπαιζε σπάνιο μπουζούκι, … ήξερε όλους τους δρόμους» του χαρίζει το πρώτο του μπουζούκι και γίνεται δάσκαλός του. Ήταν μόλις 17 χρονών όταν στα 1936 εγκαταλείπει το χασάπικο και ανεβαίνει σαν τραγουδιστής και μπουζουξής στο πάλκο, γι’ αυτό και έμεινε γνωστός με το παρατσούκλι «Μαρινάκης».

Προπολεμικά συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους του ρεμπέτικου. Τον βρίσκουμε στα 1938, και ενώ έχει ήδη συνθέσει το πρώτο του τραγούδι «Ο περιπλανώμενος» (σύμφωνα με αφήγηση του ίδιου το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1938 αλλά θάφτηκε από την εταιρεία και μόλις το 1959 κυκλοφόρησε με τη φωνή του Στράτου) να συνεργάζεται με τον Χατζηχρήστο, το Γιάννη «Μπιρ Αλλαχ» Σταμούλη και το Λευτέρη Γουναρόπουλο στον «Έλατο» στον Πειραιά, και αργότερα στο «Φοίνικα» πάλι με το Χατζηχρήστο, το Γουναρόπουλο, το Μπιρ Αλλάχ και το Χρυσίνη. Ιδιαίτερα στενή ήταν η συνεργασία του με τον Φώτη Μιχαλόπουλο, αδελφό του γνωστού Παναγιώτη Μιχαλόπουλου που «δεν πρόφτασε να δείξει την αξία του» αφού πέθανε σχετικά νέος, και τον Ηλία Ποτοσίδη.

«Και με τους δυο βγήκα πολλές φορές στο “σφουγγάρι”. Σε κάθε δύσκολη εποχή γυρνάγαμε από ταβέρνα σε ταβέρνα, παίζαμε και τραγουδάγαμε κι υστέρα βγάζαμε πιατάκι… . Δεν κλέψαμε, δεν αδικήσαμε, δεν μπή¬καμε στη δούλεψη της ρουφιανιάς. Όχι εμείς οι τρεις άλλα κι όλοι οι άλλοι. Ο Μάρκος, ο Γενίτσαρης, ο Κηρομύτης, ο Μπαγιαντέρας, ο Ρούκουνας, ο Χατζηχρήστος κι άλλοι πολλοί… Σφουγγάρι-σφουγγάρι άλλα το κούτελο καθαρό και το κεφάλι ψηλά. Κι οι Μικρασιάτες το ίδιο. Ένας κι ένας κι αυτοί. Λεβεντόπαιδα…»

Μετά την κατοχή αποσύρεται από τα πάλκα και εργάστηκε ως κρεοπώλης, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του διατηρούσε σουβλατζίδικο στην Καλλιθέα.